Spacerując po Sajgonie, można podziwiać piękne parki, kolorowo oświetlone ulice, ogromne wieżowce, ale są również miejsca-ulice, gdzie ludzie walczą o każdy grosz, aby mieć za co żyć. To ta biedniejsza część miasta, ludzie sprzedają ryby, warzywa, owoce przy samej drodze, często nie posiadając nawet stolika czy krzesła, wszystko znajduje się na materiałach, w miskach czy po prostu bezpośrednio na drodze. Tam widać biedę, ludzie wyglądają na głodnych, schorowanych i zmęczonych codziennością. Jest to zupełnie inny obraz Sajgonu niż ten, który możemy zobaczyć w centrum miasta lub w bogatych dzielnicach. Pomimo tak dużej biedy, ilekroć szliśmy tymi uliczkami, czuliśmy się bezpiecznie, mogę nawet stwierdzić, że bezpieczniej niż w Polsce czy w Anglii.
Ho Chi Minh to przepiękne miasto, pogoda była znakomita, więc jeszcze milej się zwiedzało, choć ruch na drogach był ogromny i przechodzenie przez ulice, nawet na pasach, nie było łatwe i przyjemne, to jednak samo zwiedzanie wspominamy bardzo miło.
